|
Carlos uzaktan bombaladı.
"İstediklerimizi yapamadık."
|
İkinci yarıda genel anlayışımız 1-0 önde olmanın getirdiği skoru koruma psikolojisiyle birleşince seyir kalitesi düşük bir maç izlemeye başladık. OFTAŞ
elinden geldiğince gol aramaya çalışırken biz takım halinde iyi savunma yaptık. Takım o kadar defansif oynuyorki hücum yapma niyeti göremedik sahada.
Oyun genelde hep kontrolümüzdeydi ancak top genelde bizim sahada oynanınca pek eğlenceli olmuyor tabi. Genelde anormal hatalar yapılmadıkça ne rakip
pozisyon bulabiliyor, ne de biz. Neticede Ali Bilgin anormal bir hata yaptı ve önünde seken topu ıskaladı. Rakibin önünde kalan top gol oldu ve maçın
bitimine 10 dakika kala durum eşitlendi.
Bu dakikadan sonra kendisini savunma yapmaya bu kadar programlamış takımımız mecburen daha açık oynamak zorunda kaldı. Kalan 15 dakika boyunca ancak bir atak
esnasında üst üste ortalar ve yan paslarla rakibi ceza sahasında hapsettik. Onun dışında ileri çıkma gayreti gösteren ve yaptığı top kayıpları neticesinde
kalesinde net pozisyonlar gören bir hal aldık. Sanki hücum yapmayı unutmuş gibiydik.
Maçın hakemi yediğimiz golden önce bir köşe vuruşunda Aurelio'nun yaka paça yere indirilmesine seyirci kaldı. Saldırma gayreti içinde olduğumuz bölümde
rakibin defansımızı 5'e 2 yakaladığı pozisyonda doğru olanı yapıp ofsaytı verdi çok şükür. Ulusoy varken Fenerbahçe'ye karşı tavırlarda bir değişiklik
beklemiyorum ancak yine de kötü oynarken hakemden de gol yemek hoş olmazdı. 1-0 öndeyken verilmeyen penaltımıza, saçma sapan kart kararlarına rağmen bu oyunla
1 puan aldığımıza şükretmek lazım.
Fenerbahçe karakter mi değiştiriyor?
Kendimi bildim bileli Fenerbahçe ve büyük bir gafletle aynı kategoriye konduğumuz diğer iki büyük takım özellikle kendi sahalarındaki maçlarda
rakibini temposuyla ezer, yorar ve sonunda golü bulurdu. Son zamanlarda maçın belli bölümlerinde rakibini aptala çeviren
coşkulu Fenerbahçe; rakibini bekleyen, kendi yarı sahasında yaptığı etkili presle onları hataya zorlayan ve bu hatalardan istifade ederek tek kurşunla
rakibini deviren bir takım görüntüsü vermeye başladı. Henüz kesin bir kanaat getirmiş olmamakla beraber bu oyun tarzı Avrupa'da başarılı olmak uğruna
katlanılan sıkıcı ama genellikle sonuca yönelik bir tarz gibi geliyor ve bana biraz Lucescu'yu hatırlatıyor. Avrupa'da ve Türkiye'de bu oyun şekli bizi
ne kadar yukarılara taşır kestiremiyorum ama sürekli kazanmak zorunda olduğumuz Türkiye Ligi maçlarında hücum zenginliğimizi olumsuz etkilediği kesin.
|
Alex boş geçmedi.
