|
Abdi İpekçi tarihi günlerinden birini yaşadı.
Fenerbahçe'nin ATATÜRK'ü !
Deivid
Şampiyonlar Ligi'ndeki 4'ncü golünü kaydetti !
Şampiyonlar Ligi asist lideri !
Önce dibe,
sonra zirveye !
|
"Her Yerde Fener !"
diye boşuna atmadık yazının başlığını. Bugün ne tarafa baksanız
Fenerbahçeyi görüyorsunuz. Futbolda, erkek ve bayan basketbolda, erkek ve
bayan voleybolda, kürekte, yelkende, boksta, yüzmede, atletizmde, masa
tenisinde... Yer aldığı bütün branşlarda Fenerbahçe zirve mücadelesinde.
Profesyonel takımda elde edilen başarılar kadar amatör branşlardaki başarıların
da takipçisi bir büyük spor kulübü Fenerbahçe. Kısacası; tek büyük
spor kulübü Fenerbahçe !
Dün 90'ncı dakikada Aurelio
havada parande atarak ceza sahasında o topu uzaklaştıramayabilirdi. Ve kibir
deryasında yüzen Sevilla'nın oyuncularından biri -ilk on dakikanın ardından
ancak son 5 dakikada üstüne gelebilidikleri- Fenerbahçe'yi saf dışı bırakacak
golü atabilirdi. Ama bu durum bir önceki paragrafta yazdıklarımı değiştirmezdi.
Fenerbahçe dün elenmiş olsaydı da Türkiye'nin üzerinde bir kulüptü,
elediğinde de Türkiye'nin üzerinde olan bir kulüp. Fenerbahçe bu devrimi
son 10 yılda yaşadı. Kimileri bu devrimi engellemek ve bu gerçeği reddetmek
istedi ama Türkiye tanıklık etti ve devrim gerçekleşti.
Biliyoruz ki tarihin her döneminde
değişim var olduğu gibi bundan sonra da var olacak. Fenerbahçemiz değişmeye
devam edecek. Ancak unutmamalıyız ki; stadıyla, Fenerium'uyla, tesisleriyle
Fenerbahçemize çağ atlatan, "Fenerbahçe ve diğerleri" sözünün
Türk spor literatürüne girmesine sebep olan bu değişim Türkiye'nin gerçeklerine
uygun bir şekilde şekillenmeye devam etmeli !
Rahmetli İslam Çupi yıllar
önce "Fenerbahçe büyüklüğü ne şampiyonluk büyüklüğü, ne kupa büyüklüğüdür.
Onun büyüklüğü başka bir büyüklüktür işte, adı konamaz." diye
yazarken gerçek Fenerbahçe büyüklüğünü bizlere göstermişti. Fenerbahçemizin
"adı konamayan" büyüklüğünden habersiz olan bu kişiler şimdi sırf
tur atladı diye Fenerbahçemize methiyeler düzüyorlar, büyüklük sıfatını
layık görüyorlar. Kalsın !
"Bitmemiş bir maçın
en tehlikeli yanı 'güven'in dozudur." diyen de Çupi'ydi. Unutamam
3-0'dan 4-3 aldığımız Galatasaray maçı yazısını. Eğer okumadıysanız
mutlaka okuyun. Sevilla'da 5'nci dakikada Alves, 9'ncu dakikada Keita Volkan'ı
avladıklarında onların gözünde Fenerbahçemiz artık iyiden iyiye küçümsenecek
bir rakip, kalecisi Volkan da bir kovaydı. 1989 yılında Sami Yen'de
Galatasaray'lı oyuncular hangi duygulara kapıldıysa, dün de Sevilla'lılar o
duyguya kapılmışlardı işte.
Yaptığı hata sonrası faul
yapan ön liberosu Selçuk daha maçın başında sarı kart görerek çökmüş,
ardından üstüste akıl almaz goller yiyen kalecisi demoralize olmuş bir
rakip... Sevilla için bu maç bir şov olmalıydı artık ! Oysa bilmiyorlardı
ki karşılarında onuruyla, inancıyla, hırsıyla mücadele eden bir ekip vardı.
Tribünde binler, evlerinde milyonlar; formasında ay-yıldızlı bayrağımızla
mücadele eden bu sarı-lacivert'li inançlı askerlerle
birlikteydi.
Kenarda teknik direktörleri
Jimenez nasıl bir havaya girdiyse, 2-0'ın ardından hala Gökhan'ın karşısında
her pozisyonda hakemi aldatmaya çalışan Diego Capel de o havadaydı. Daha
10'ncu dakikada sahanın ortasında secde edenlere, secde edecekleri yeri ve
zamanı bilmeleri gerektiğini dün geceden daha iyi hiç kimse anlatamazdı.
Dün gece Kezman bir Sırp değildi,
armasında Türkiye bayrağı bulunan bir Fenerbahçeliydi. Yoksa hemşehrisi
Dragutinovic'i maç boyunca böylesi döver miydi ! Belki hiçbir şey üretemedi
ama önce forvette, ardından sağ kanatta inanılmaz hırslı mücadele etti,
bu başarının parçalarından biri oldu.
Kadrusundaki Carlos, Deniz,
Appiah, Maldonado gibi isimler olmadan çeyrek finale yükselen Fenerbahçemizin
Sevilla'da sahada Volkan, Gökhan-Edu-Lugano-Vederson, Deivid-Selçuk-Aurelio-Uğur,
Alex, Kezman ilk onbirdeki, Semih, Kazım ve Ali Bilgin de yedekten giren
temsilcileriydi.
Volkan ilk on dakikadan sonra
kimbilir ne ağır hakaretler yedi. Diğer taraftan maç bittiğinde de sırf
kurtardığı penaltılar sayesinde kahraman ilan edildi. Bir kaleci penaltı
kurtardı diye, bir forvet gol attı diye kahraman olmaz, olamaz. Kahraman olmak
mücadele etmekle olur, pes etmemekle olur, inat etmekle olur. Dün gece
bizimkiler bunun için birer kahramandı !
Deivid'in 20'nci dakikada attığı
gole Kanoute 41'nci dakikada cevap vererek skoru 3-1'e getirdiğinde inanın hiç
umutsuzluğa kapılmadım. Çünkü bir gol uzatma demekti, uzatma demek
uzatmada atılacak bir golle atlamak demekti ! 63'ncü dakikada Selçuk'un
yerine Semih'i alan Fenerbahçemiz bu golü 81'nci dakikada Deivid'le buldu. Maçı
uzatmaya götürecek skoru Fenerbahçemizin elde etmesini sağlayan bence
Sevilla'ydı. Fenerbahçe kendisine alaycı gözlerle bakan 50bin kişiye ders
veriyordu. Hatta bu dersi 90 dakikada bitirmek istemiyormuşcasına Vederson'la,
Edu'yla, Alex'le, Aurelio'yla goller kaçırıyor ve maçı önce
uzatmaya, ardından da penaltılara götürüyordu.
Kendi kalesine attığı
gollerle Fenerbahçelilerin anlamsızca tepkilerine maruz kalan Edu bir de
burada penaltılarda hayati bir penaltımızı kaçırınca elenmemiz durumunda
Edu'nun başına gelebilecekleri aklıma getirmek istemiyordum asla. Çünkü
izlediğimiz gibi takımımız inançlıydı, hırslıydı ve pes etmiyordu...
Ama Saracoğlu'nda tribünlerimiz artık öyle değildi ne yazık ki !
Fenerbahçemiz İstanbul'da
olsa belki 2-0 geriye düşmesinin ardından çeviremeyeceği maçı deplasmanda
çevirdi dün gece. Bir zafer yaşattı Türkiye'ye. Güzel bir kura yeni
zaferleri neden beraberinde getirmesin ki...
Sevilla şehri dün gece
anladı ki; "Fenerbahçe ile dalga geçilmez".
|
