Kasımpaşa Şampiyonlar Ligi maçlarımızdan önce resmi sitesinden yayınladığı başarı mesajlarıyla dikkatleri üzerine çekmiş, Galatasaray'ı çöplüğünde yenmesiyle de birçok Fenerbahçeli tarafından kardeş takım ilan edilmeye varan bir sempatinin odağında yerini almıştı. Ancak Kasımpaşa'nın küme düşme hattında zorlu haftalara giriyor olması nedeniyle ve yükselen formuyla tehlikeli bir takım olabilirdi. Ancak en büyük şanssızlıkları Fenerbahçemiz'in de yükselişe geçtiği bir dönemde Şaracoğlu'na geliyor olmalarıydı. Bir Şampiyonlar Ligi maçı arifesinde veya sonrasında karşılaşacağımız bir Kasımpaşa bize zor anlar yaşatabilirdi.
Kasımpaşa'nın ciddi bir takım olduğu da ilk yarıda ortaya koydukları başa baş mücadeleden anlaşılıyordu. İdeale yakın bir kadroyla (Serdar, Gökhan-Lugano-Edu-Vederson, Selçuk, Deivid-Aurelio-Uğur, Alex, Kezman) başladığımız karşılaşmanın ilk yarısında geriye yaslanmadan oynamaya çalışan Kasımpaşa karşısında çok ciddi bir üstünlük kuramadık. Kezman'ın pasıyla sağ çaprazdan hareketlenen Deivid'in direğin yanından dışarı çıkan şutu, Kezman'ın sol çaprazdan ve ortadan attığı sert ama sonuçsuz şutlar Kasımpaşa kalesinde bulduğumuz pozisyonlardı. Bunlar dışında ilk köşe atışını da son dakikada kullanmış olmamız Kasımpaşa'nın hiç de küçümsenmeyecek bir oyun oynadığını gösteriyordu.
Herşey Semih'le başladı. :)
